Cut me some slack
Het is even wennen: geen fietstocht van en naar kantoor meer. Geen “Goeiemorgen!” in de wandelgangen. Geen dbo’tje (doelloos blokje om) met collega’s tijdens de lunch (al doe ik dat nu met de leukste kantoorgenoot die ik mij kan wensen). Nu ben ik in een paar stappen op ‘kantoor’. Ik wandel de douche uit, eet m’n ontbijt achter m’n ‘bureau’ en ga aan de slag. Stipt om 9:11 begint onze ‘daily’ via Zoom; we praten als team Content kort bij over onze prioriteiten van de dag. “Lopen jullie nog ergens tegenaan?” Alles lijkt in kannen en kruiken. “Slack maar als er iets is!” En dat doen we, want dat is nu de plek waar wij dagelijks als Juncies samenkomen: Slack.
Slack
*plop* Emma: “Hoi, red jij je met Fijn vandaag?” *plop* Richard: “Hoi Johan, heb jij vandaag tijd voor een klusje?” *plop* Lydia: “@channel: Half 10 de daily doen vandaag?” Als echte Juncies Slacken we er op los. Zo hoeven we niet voor ieder wissewasje de telefoon (of postduif) te pakken. Nu deden we dat laatste al weinig: Slack is aardig ingebakken. Gewoon, omdat je via Slack korte vragen gauw beantwoord krijgt. Zo kunnen we weer snel door met ons werk, in plaats van steeds door het gebouw te rennen. Maar nu we elkaar niet meer in ‘t eggie zien, knallen vragen en gekkigheden met een Slackengang voorbij – dat is behoorlijk snel. En ik zeg gekkigheden, want we gebruiken deze moderne en zakelijke MSN – emoji’s inbegrepen – ook voor wat meer luchtige berichten, grappen en grollen die we elkaar anders in de corridors, ateliers en etablissementen van Fort Junction zouden toespelen.
Hier komen we dagelijks samen
Slack verbindt ons in een bijzondere tijd. Maar het is voor ons dus niets nieuws. We hebben relatief weinig intern mailverkeer. Dát gaat namelijk met een slakkengang. Daarom doen we nu ‘alles’ via Slack: documenten delen, een vraag in de groep gooien, het laatste nieuws over het reilen en zeilen van de organisatie – tegenwoordig in de vorm van een uitgebreide update in tekst, beeld en geluid door ‘chief happy work’ Teun. En dat is te gek! Slack heeft een belangrijke functie van het kantoor overgenomen. Het is onze hub; hier komen we dagelijks samen, vanaf hier vertrekt onze virtuele snacktrain, hier begint onze vrijmibo. Als Juncies zijn we nu de hele dag online voor onze collega’s. Net als bij ‘even langslopen’ is het laagdrempelig, is er een gevoel van urgentie en wil je meteen antwoord hebben of geven. En dat maakt het ook wel eens lastig. Je wilt niet de hele dag gestoord worden. Af en toe denk ik dan ook: Cut me some slack, ik wil me graag even focussen op m’n werk. En dan gaan alle collega’s collectief even op ‘stil’…